خیلی وقته اونقدر درگیرم که خبر ندارم دور و برم چی میگذره . امشب بعد مدتها اخبار رو دیدم . انگار احمدی نژاد رفته بود خراسان، یعنی دور دوم سفرهای استانی هیئت دولت شروع شده بود و من بی خبر از همه جا هنوز تو لاک خودم بودم . وقتی دیدم رفته مناطق محروم بیرجند خیلی خوشحال شدم، وقتی دیدم خبری از آدمای دور و برش نیست و مردم راحت بهش نزدیک میشن و باهاش حرف میزنن و اونم خیلی آروم سرش رو انداخته پایین و فقط گوش میده، خوشحال تر شدم .ولی وقتی مادری رو دیدم با دو تا بچه‌اش که بیمار بودن خیلی ناراحت شدم،وقتی داشت تعریف می کرد که بچه‌اش کلیه نداره و یکیشون با وجود اینکه از نظر سنی 18 سالشه ولی رشد یه بچه7-8ساله رو داشته، وقتی بغض راه گلوشو بسته بود ،دلم می خواست باهاش گریه‌کنم.وقتی رییس جمهور داشت با بچه هاش حرف میزد،وقتی با محبت نگاهشون می کرد،دلم می خواست دستش رو ببوسم . با خودم فکر کردم مگه این مردم چی میخوان غیر از این که بفهمن رییس جمهورشون یا حتی وزیرش به فکرشونه، بهشون سر میزنه،به حرفاشون گوش میده .
چقدر ناراحت میشم وقتی یه پایتخت نشین مرفه،به خاطر کوچکترین مشکل که شاید اصلا ربطی هم به دولت نداشته باشه،تمام خدمات دولت و نظام رو زیر سوال میبره .در عوض یه کسی تو همون روستای دور وقتی بهش میگی:" ایشالله گاز براتون میکشن"،میگه:" نه، همین که آب برامون آوردن دستشون درد نکنه" یه کمی دلگیر شدم وقتی یاد حرفای جناحی افتادم ،چرا بعضیا فقط به منافعشون فکر می کنن؟! اصلا شما راست میگید، همه اینا ظاهر نماییه ! ولی کاش رییس جمهورای قبلی هم اهل ظاهر نمایی بودن،کاش یه بارم که شده یادشون می اومد که ایران فقط تهران و شهرای بزرگش نیست ؛ ایران پر روستاست و شهرای کوچیک،با مردمی که اکثریت رو تشکیل میدن . یادشون میومد که بعضی از مردم اونقدر تو مضیقه‌اندکه براشون مهم نیست فلان حزب چی کار می کنه. فقط دلشون میخواد یه مشکل از مشکلاتشون کمتر بشه. من نمی فهمم اصول گرا و اصلاح طلب چه فرقی می کنه؟! ولی می دونم خدمت با خدمت فرق نمی کنه . نمی دونم نگاه غرض ورزانه یعنی چی؟! ولی میدونم هر خدمتی لایق تقدیره و هر اشتباهی جایگاهیه برای نقد . میدونم هر نقد منصفانه ای لایق تقدیره و هر نقد تنگ نظرانه ای عین بی انصافی. دلم نمیخواد به این فکر کنم که بازم یه انتخابات دیگه از راه میرسه و برای یه مدت کوتاه همه یادشون می افته ایران بزرگتر از اونیه که تا حالا میدیدن ، دلم نمیخواد به این فکر کنم که رییس جمهور بعدی کیه؟! فقط دلم میخواد هر کی که هست ، یادش نره مردم بهش اعتماد کردن. توقع زیادی هم ازش ندارن ، فقط کافیه هر چند وقت یه بار یه یادشون بیفته. اونایی که بهش رای دادن هیچ خواسته ای نداشتن فقط می گفتن: " کشورم سربلند باشه" .
وقتی داشتم اخبار میدیدم ،یکی حرف جالبی زد ، گفت: " اینا همون اکثریتین که هیچ وقت دیده نمیشن . وقتی انتخابات میشه دور وبرمون رو نگاه می کنیم و میگیم فلانی رای میاره ، ولی وقتی نتایج غافل گیرمون می کنه تازه یادمون می افته ایران بزرگتر از آدماییه که دور و بر ما هستن." این حرف درسته و در عین حال ناراحت کننده. نمی دونم آخه چی باید گفت...
تسنیم